| Kerkdiensten |
| Protestantse Gemeente It Heidenskip | start |
 |
 |
|
Kerkdiensten | Ons Kerkblad 2021 | Activiteiten | Profiel van de Protestantse Gemeente It Heidenskip | Kerkhistorie | Foto's | In Memoria | Links | Heidenskipster Argyf | Protocol corona kerkdienst PKN gemeente it Heidenskip | ANBI | Gastenboek
 |
Kerkdiensten
Protestantse Gemeente It Heidenskip
|
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pasen Pasen: het mooiste reddingsverhaal. Ik weet niet of je wel eens actiefilms ziet. Zo’n film waarin de hoofdpersoon vaak met veel geweld, achtervolgingen en ontploffingen uiteindelijk het doel bereikt. De wereld redden of zoiets. Daar moet ik wel eens aan denken als ik in de bijbel lees. Juist omdat het reddingsverhaal van Jezus er een beetje slapjes bij af lijkt te steken. Bij Jezus geen brute kracht waarmee de vijand de mond wordt gesnoerd. Geen superkracht die Hij inzet om Zijn tegenstanders op het laatste moment onderuit te halen. Geen ‘katharsis’ in het verhaal van Jezus, geen moment dat je opgelucht adem kunt halen omdat de dingen in één klap rechtgezet worden. Geen moment dat je gevoel van rechtvaardigheid wordt recht gedaan. Wat we wel zien is een mens die leefde uit Gods liefde. Dag in dag uit. Zo verbonden met God, dat Gods bijzondere kracht door Jezus zichtbaar werd. Mensen werden daar beter van, bevrijd, voluit levend zelfs. Hij deed dat om te laten zien hoe Zijn nieuwe koninkrijk er uit zou zien. En dat deze man werd verraden door Zijn vrienden. Sterker; dat Hij Zich liet verraden. Dat Hij werd gepest, gemarteld, uitgelachen, in het openbaar werd bespot en geëxecuteerd. Dood en begraven. Waarom is dit dan toch een ‘reddingsverhaal’? We zien toch helemaal niet dat de vijand verslagen is? Voor ons idee is de wereld toch niet veel veranderd? Dan komt Pasen om de hoek kijken. Een gebeurtenis die uniek is in deze wereld. Dat Jezus opstaat uit de doden! Pasen laat ons zien, dat een leven uit Gods liefde niet doodloopt. Het Paasverhaal is een verhaal dat vraagt om geloof. Het is een verhaal dat uitdaagt om zelf te leven uit Gods liefde. Een verhaal dat ons uitnodigt om de weg van Jezus te volgen. En elke keer als je struikelt op die weg, mag je merken dat je kunt opstaan. En verder mag leven uit Gods liefde. Want op die weg is het onrecht overwonnen en krijgen we zicht op een nieuwe toekomst. Dat is wel reden voor een feestje. Vrolijk Pasen!
Namens de protestantse kerk van It Heidenskip
Ds. Arnold Vriend
DE GRAANKORREL “Als de graankorrel niet valt in de aarde en sterft dan blijft hij alleen; maar als hij sterft draagt hij overvloedig vrucht” (Johannes 12:24, Naardense Bijbel). Voor mij is deze uitspraak uit het evangelie van Johannes één van de mooiste beelden uit het christendom over opstanding. Het beeld van de graankorrel is van een grote kracht en van een onuitroeibare hoop vervuld, omdat we dit beeld herkennen in wat elk voorjaar om ons heen gebeurt: uit de weerbarstigheid van schijnbaar dode grond en levenloze takken springt nieuw en fris leven tevoorschijn. Het betekent dat je je angst voor de dood en verlies mag inruilen voor de hoop die in het leven, ook in de neergang ervan, schuil gaat. Je mag je aan de waarheid, die in dit beeld verborgen zit, overgeven: je kunt je aan het leven toevertrouwen, omdat alles wat ons overkomt, fysiek en geestelijk, lijden en dood, zaad van de toekomst is. De kracht van de hoop Als in geen ander heeft deze gedachte in Jezus handen en voeten gekregen. In een enorme toewending naar het leven, in een ontvankelijkheid voor wat anderen overkwam en in een grote betrokkenheid op mensen, op hun leven. Voor ontelbaren in zijn voetspoor – na zijn dood – is dat zaad opgekomen in een voortgaande geschiedenis van hoop. En in die geschiedenis van hoop heeft deze gedachte aan de graankorrel een weg gebaand door afgronden van pijn en vernedering en hebben mensen, met de dood voor ogen, hun vertrouwen en hun levensmoed zien groeien. Dit is wat het evangelie de kracht van Pasen, Opstaan, Opstanding noemt. De kruiswegstaties van Aad de Haas  Het woord over de graankorrel heeft een aansprekende verbeelding gekregen in de kruisweg die de schilder Aad de Haas kort na de tweede wereldoorlog maakte voor de Cunibertuskerk in het Zuid-Limburgse Wahlwiller. Hij gebruikte voor de zestien staties van zijn kruisweg een soort stippeltechniek. Daardoor kregen ze iets transparants, iets doorzichtigs. En de figuren die de kunstenaar schildert hebben bijna iets sprookjesachtigs. Helaas wekte de verbeelding die De Haas bij de kerkelijke overheid van die dagen niet de devotie die de kunstenaar er in gelegd had en werd het werk veroordeeld. Het moest uit de kerk verwijderd worden. Diep gegriefd deed Aan de Haas dat zelf. Op Goede Vrijdag 1949 droeg hij demonstratief de zestien staties één voor één de kerk uit. Door de dood heen Ondertussen is de kruisweg in 1980 weer teruggeplaatst in de kerk, al heeft de kunstenaar deze rehabilitatie niet persoonlijk meer meegemaakt. Er valt over de zestien staties – twee meer dan de gebruikelijke veertien – veel te vertellen, maar waar het mij hier speciaal om gaat is de vijftiende statie, de graflegging van Jezus. Onmiskenbaar associeert Aad de Haas zijn verbeelding daarvan met de gelijkenis van de graankorrel. De lijkwade waarin de Christusfiguur is gewikkeld heeft in zijn schilderij helemaal de vorm en de structuur gekregen van een graankorrel, die in de aarde wordt gelegd. Maar als kunstenaar wilde hij ook het proces van vruchtdragen laten zien en daarom moest op die graflegging nog een statie volgen: die van de opstanding. Deze laatste statie laat zien hoe de graankorrel door de dood heen leven schenkt. Een prachtige, transparante schildering die je het mysterie van Pasen op indringende wijze doet ondergaan.
ds. F. Welbedacht, Sneek
Stille Zaterdag  De stilte rond het kruis, van Goede Vrijdag loopt over in Stille Zaterdag. We beleven de paaswake. ”Uit de diepte roep ik tot u, Heer, hoor mijn stem, wees aandachtig, luister naar mijn roep om genade”, klinkt het in Psalm 130. We lezen in de Bijbel de teksten waaruit blijkt dat God altijd mensen in hun bitterste nood heeft bijgestaan en gered. En ook nu blijkt Gods redding voor ons: de dood van Jezus is niet ten einde. Sterker nog: het is een nieuw begin. Het licht komt terug in de wereld. De Heer is waarlijk opgestaan! We lezen het evangelie van Jezus’ opstanding. 
Jan Toorop, dertiende statie: Jezus wordt van het kruis afgenomen (gesigneerd 1918)
Mattheüs 28:1-20 NBG51 Laat na de sabbat, tegen het aanbreken van de eerste dag der week, ging Maria van Magdala en de andere Maria het graf bezien. En zie, er kwam een grote aardbeving, want een engel des Heren daalde uit de hemel neder en kwam nader, en hij wentelde de steen weg en zette zich daarop. Zijn uiterlijk was als een bliksem en zijn kleding wit als sneeuw. En de bewakers werden door vrees voor hem bevangen en zij werden als doden. Doch de engel antwoordde en zeide tot de vrouwen: Weest gij niet bevreesd; want ik weet, dat gij Jezus zoekt, de gekruisigde. Hij is hier niet, want Hij is opgewekt, gelijk Hij gezegd heeft; komt, ziet de plaats, waar Hij gelegen heeft. En gaat terstond op weg en zegt zijn discipelen, dat Hij is opgewekt uit de doden. En zie, Hij gaat u voor naar Galilea; daar zult gij Hem zien. Zie, ik heb het u gezegd. En zij gingen terstond weg van het graf, met vrees en grote blijdschap, en liepen haastig voort om het zijn discipelen te berichten. En zie, Jezus kwam haar tegemoet en zeide: Weest gegroet. Zij naderden Hem en grepen zijn voeten en zij aanbaden Hem. Toen zeide Jezus tot haar: Weest niet bevreesd. Gaat heen en bericht mijn broeders, dat zij naar Galilea gaan, en daar zullen zij Mij zien. Toen zij onderweg waren, zie, enigen van de wacht kwamen in de stad om de overpriesters al het gebeurde te berichten. En in een vergadering met de oudsten kwamen zij tot een besluit en zij gaven de soldaten veel geld, en zij zeiden: Zegt, zijn discipelen zijn des nachts gekomen en hebben Hem gestolen, terwijl wij sliepen. En indien dit de stadhouder ter ore komt, wij zullen het in orde brengen en maken, dat gij buiten moeite blijft. En zij namen het geld aan en deden zoals hun gezegd was. En dit gerucht is onder de Joden verbreid tot [de dag van] heden toe. En de elf discipelen vertrokken naar Galilea, naar de berg, waar Jezus hen bescheiden had. En toen zij Hem zagen, aanbaden zij, maar sommigen twijfelden. En Jezus trad naderbij en sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven alle macht in de hemel en op [de] aarde. Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.
NBG51: NBG-vertaling 1951
 ‘Stille zaterdag’, zo wordt de dag vóór Pasen genoemd. Als kerk verwijlen wij bij het graf van Jezus. We vallen stil, we waken in de avond. We nemen daarvoor de tijd. Zo ontstaat er in de stilte, bij een gebed of een lied, bij de oude verhalen die we horen, een ruimte waarbij eigen ervaringen bij ons op kunnen komen. De afgelopen tijd kan door ons heengaan, momenten die pijn gedaan hebben, onze tranen om wat ooit was, vreugde ook. We kunnen stilstaan bij wat was en ook bij wat is, ons leven. Zijn leven gegeven. Dominicaanse preken. Veertigdagentijd en Pasen  Toen sprak Jezus tot hen: ‘Weest niet bevreesd. Gaat aan mijn broeders de boodschap brengen dat zij naar Galilea moeten gaan en daar zullen zij Mij zien.’ Mattheüs 28,10 MUZIEK / ZANG :
“Daar juicht een toon….”
 Pasen   Goede Vrijdag   Op Goede Vrijdag lezen we in de kerk traditiegetrouw het hele evangelie dat gaat over deze dag. Jezus bracht voor ons het ultieme offer: de dood aan het kruis. “Rond het middaguur”, zo vermeldt het evangelie van Matthéüs, ”viel er duisternis over het land, die drie uren duurde.” Die duisternis staat als het ware model voor onze duisternis: Jezus is niet langer onder ons. Het licht is gedoofd !
Wij allen dwaalden als een kudde, ieder ging zijn eigen weg; de Heer liet op hem neerkomen de misdaad van ons allen. Men mishandelde hem en hij heeft het aanvaard, hij heeft zijn mond niet geopend. Als het lam dat naar de slachtbank geleid wordt en als het schaap dat voor zijn scheerder verstomt, zo heeft hij zijn mond niet geopend.
Jesaja 53 : 6 - 7.
MUZIEK / ZANG :
“Jezus om Uw lijden groot…”
Bij het aanschouwen van het graf kan ik me ook de vraag stellen wat er allemaal begraven moet worden. Misschien is het goed om mijn eigen pijn, waar ik steeds om heen draai en die ik altijd weer als excuus gebruik, eindelijk te begraven. Of ik moet mijn eigen mislukkingen die ik me steeds maar kwalijk neem begraven. Ik moet mijn leefpatronen begraven die me hinderen in het gaan van mijn eigen weg. Mijn gewoonte begraven om steeds de schuld bij mezelf of juist steeds bij een ander te zoeken. Ik moet mijn innerlijke criticus begraven die me mijn levensvreugde ontneemt. De misverstanden in mijn relaties moet ik begraven, zodat een nieuw begin mogelijk is. Ik moet sommige relaties die me niet meer tot leven brengen begraven. We slepen vaak zo veel met ons mee dat het ons leven hindert. Zo vaak ligt er een blokkerende steen op ons. Het is de steen van alle emotionele ballast, die we meeslepen en die tussen onszelf en het leven staat. Het is goed om dat allemaal in het graf van Christus te begraven, zodat wij ook deelhebben aan zijn verrijzenis.
Anselm Grün & Franck Ploum, Een weg ten leven. Bezinning op de lijdensweg van Jezus
 ‘Jonge held wint harten.’ Als er in Jeruzalem kranten hadden bestaan in het jaar dat wij nu aanduiden als A.D. 33, dan zou daarin geen bericht met deze kop zijn verschenen. Toen Jezus daar een gruwelijke dood stierf, gekruisigd door soldaten van het Romeinse leger, was er niemand die hem als een held zag. En toen vervolgens zijn lichaam haastig in een graf werd gelegd, was er niemand die zei dat zijn dood een schitterende overwinning was geweest, een heroïsche marteldood. Zijn beweging was eigenlijk maar een zootje ongeregeld geweest, en nu was het voorbij. Er was niets veranderd. De zoveelste jonge leider was op wrede wijze uitgeschakeld. Rome was daar heel goed in. De keizer heerste. De dood had, zoals gebruikelijk, het laatste word. Behalve dan in dit geval…
Tom Wright, Goede Vrijdag. De dag dat de revolutie begon.
Jan Toorop, kruiswegstatie Bernulphuskerk, Oosterbeek
Witte Donderdag Op deze dag, lang geleden, hield Jezus met zijn leerlingen voor het laatst een avondmaal. Het was de vooravond van het Joods Pesachfeest, het feest waarop de Joden herdenken dat God het uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd. De mensheid, inclusief de leerlingen, stonden aan de vooravond van een andere bevrijding door God: de bevrijding uit de macht van de zonde. Zonde is het wat dure woord voor alles wat een mens van God afhoudt: eigenliefde, eigenbelang, egoïsme. God heeft de mensen gemaakt om van Hem en van elkaar te houden, maar de mensen zetten zichzelf op de troon van God. Toch blijft God van de mensen houden en Hij ‘bedacht’ daarom een manier waarop de mens de uiterste consequentie van de zonde - de dood - zelf zou dragen, maar zonder echt dood te gaan: God zelf kwam als de mens Jezus naar de aarde (kerst !) om de straf voor de zonde op zich te nemen. Tijdens dat avondmaal van Jezus en zijn leerlingen brak Jezus het brood en schonk Hij de wijn voor zijn leerlingen. Hij noemde het brood “mijn lichaam” en de wijn “mijn bloed”, gegeven en vergoten voor de volkomen verzoening van God met mensen. Jezus droeg zijn leerlingen op om telkens opnieuw het avondmaal te vieren “ tot mijn gedachtenis”. En dat is precies wat we op Witte Donderdag doen. 
Voorstelling van een agapefeest in de catacomben
van de H. Marcellinus en Peter, Rome
Toen Hij dan hun voeten had gewassen, zijn bovenkleren had aangetrokken en weer aan tafel was gegaan sprak Hij tot hen: ‘Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb? Gij spreekt Mij aan als Leraar en Heer, en dat doet gij terecht, want dat ben Ik. Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen. Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat gij zoudt doen zoals Ik u gedaan heb.’ Johannes 13, 12-15 MUZIEK/ZANG: beluister en bekijk: "Ik wil mij gaan vertroosten...." Liedboek voor de Kerken 1973 1.
2.
3.
U dwingt niemand, u trekt of duwt niet. U wilt dat wij vrijwillig naar u toe komen, in het vertrouwen dat we in uw hart de vrede en vreugde zullen vinden waarnaar we ten diepste verlangen. U stelt geen enkele voorwaarde aan ons; U verwacht niet dat onze erkentelijkheid zich uit in grote gebaren of daden. Het enige wat U terugvraagt is vertrouwen. U kunt Uw hart alleen geven aan mensen die zich aan U willen toevertrouwen. Het initiatief komt van Uw kant. Duidelijker dan U het zei, kan het niet gezegd worden: Jou heb ik uitgekozen. Dat U ons hebt uitgekozen, is een groot blijk van vertrouwen. U vertrouwde erop dat ons zondige, beschadigde en kwetsbare hart in staat is zich tot Uw hart te wenden met de vraag: ‘Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven en wij geloven en weten dat U de heilige van God bent.’ Het enige waarop u hoopt, is ons eenvoudige, vertrouwenvolle ‘JA’. (Henri Nouwen, Van hart tot hart. Meditaties op weg naar Pasen) Wie ben ik? Misschien kennen jullie dat spelletje; wie ben ik? Je hebt een kaartje met een band op je hoofd, zodat je het kaartje zelf niet ziet. En op dat kaartje staat dan wie je bent, bijvoorbeeld een artiest, of jullie huisdier, of.. noem maar op dat kan van alles zijn. Jij ziet het niet, maar de mensen om je heen wel. En door te vragen, moet je proberen te achterhalen wie je bent. Leuk spelletje. En bovendien zit er een kern van ‘waarheid’ in. Is het niet zo dat wij in ons leven ontdekken wie wij zijn, door hoe anderen met ons omgaan? Dat we onze identiteit ontwikkelen door met anderen om te gaan. Door ons aan ze te spiegelen. Door ons tegen ze af te zetten. Door met ze mee te gaan. Hoe belangrijk zijn je ouders, je vrienden of je partner wel niet voor jouw keuzes in het leven? Wie ben ik? In de bijbel staat de bekende psalm 139, waarin de dichter zegt: God kent mij beter, dan ik mezelf ken. Met andere woorden; de vraag ‘Wie ben ik?’ kunnen we misschien het beste aan God stellen. In deze veertig dagen tijd, staat voor deze zondag de geschiedenis centraal waarin Jezus wordt gevangen genomen. Hieronder staat de tekst helemaal. Wat mij daarin opvalt is dat Jezus uitkomt voor wie hij is. Dat is mooi. Hij mag er zijn. En dat hij niet bang is. Hij weet wat er gaat gebeuren en hij verschuilt zich niet. Dat is sterk. Dat je de machten in de wereld herkent, maar je identiteit er niet door laat veranderen. En als Jezus zich zo voor zijn leerlingen als een bescherming neerzet, ontdekken we nog iets. Hij is met God zo verbonden, dat we God in Hem zien. Jezus zegt: zoeken jullie Jezus van Nazareth? Ik ben het. In het Grieks is dat korter, krachtiger: Ik ben. De naam van de eeuwige God. God is met Jezus verbonden. En dat blijkt. Jezus is met ons verbonden. Hij is de link die ons met God verbindt. Door Jezus mogen we zeggen: Ik ben. Onze naam verbonden met God. Wie ben ik? Ik ben een kind van God. Hij en ik zijn verbonden. Dat is deel van wie ik ben. Wie ben ik? Ik ben van God. En Hij laat mij niet uit Zijn hand vallen. God zij dank! Johannes 18 vs. 1-14 Nadat Jezus dit alles gezegd had, ging hij met zijn leerlingen naar de overkant van de Kidronbeek. Daar liep hij een olijfgaard in, met zijn leerlingen. 2 Judas, zijn verrader, kende deze plek ook, want Jezus was er vaak met zijn leerlingen samengekomen. 3 Judas ging ernaartoe, samen met een cohort soldaten en dienaren van de hogepriesters en de farizeeën. Ze waren gewapend en droegen fakkels en lantaarns. 4 Jezus wist precies wat er met hem zou gebeuren. Hij liep naar hen toe en vroeg: ‘Wie zoeken jullie?’ 5 Ze antwoordden: ‘Jezus uit Nazaret.’ ‘Ik ben het,’ zei Jezus, terwijl Judas, zijn verrader, erbij stond. 6 Toen hij zei: ‘Ik ben het,’ deinsden ze achteruit en vielen op de grond. 7 Weer vroeg Jezus: ‘Wie zoeken jullie?’ en weer zeiden ze: ‘Jezus uit Nazaret.’ 8 ‘Ik heb jullie al gezegd: “Ik ben het,”’ zei Jezus. ‘Als jullie mij zoeken, laat deze mensen dan gaan.’ 9 Zo gingen de woorden in vervulling die hij gesproken had: ‘Geen van hen die u mij gegeven hebt, heb ik verloren laten gaan.’ 10 Daarop trok Simon Petrus het zwaard dat hij bij zich had, haalde uit naar de slaaf van de hogepriester en sloeg hem zijn rechteroor af; Malchus heette die slaaf. 11 Maar Jezus zei tegen Petrus: ‘Steek je zwaard in de schede. Zou ik de beker die de Vader mij gegeven heeft niet drinken?’ 12 De soldaten met hun tribuun en de Joodse gerechtsdienaars grepen Jezus en boeiden hem. 13 Ze brachten hem eerst naar Annas, de schoonvader van Kajafas. Kajafas was dat jaar hogepriester 14 en hij was het die de Joden had voorgehouden: ‘Het is goed dat één man sterft voor het hele volk.’
tot nader bericht
geen kerkdiensten
Beste gemeenteleden, Opnieuw heeft de kerkenraad besloten om geen kerkdiensten te houden tot en met 14 maart 2021. Met meer pijn in ons hart, maar in de overtuiging dat deze keus op dit moment het verstandigst is sluiten we de kerk. Hiermee volgen we ook de richtlijnen van de PKN , landelijke adviezen etc. Zij we daar mee minder gemeente? Nee, zeker niet ook in 2020 mochten we de geboorte van Jezus gedenken en vieren, alleen niet in aanwezigheid van elkaar. Verbonden zijn we toch door het komende licht. U blijft van ons horen.
de kerkenraad
luister maar:
Hoest u, bent u verkouden of heeft U verhoging blijf thuis!
Geen mondkapje verplichting , wel 1,5 meter afstand.
Handen ontsmetten aan het pompje in de hal, jas mee
en de instructies opvolgen.
Er is gelegenheid om bij binnenkomst een lichtje aan de paaskaars aan te steken voor diegene, die u gedenkt of datgene wat u behoeft.
De orde van dienst ligt op die plaatsen ,waar je mag zitten.
Deze spreekt voor zich:
K = kerkenraadslid, V= voorganger en G= gemeente.
Bij de uitgang, dus na de dienst,
kunt u uw bijdragen voor de collecte kwijt.
Op deze wijze denken we dat we met elkaar uiting en vorm kunnen geven aan geloven en gemeente zijn.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
zondag
|
21 maart
|
11.15 uur
|
ds. F. Welbedacht
van Sneek
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 Er schijnt een ster in donkere dagen. Laten we ook licht zijn voor elkaar. Samen de pijn en onzekerheden dragen, dwars door het hele nieuwe jaar. Want een kind is ons geboren. kende ook de pijn en eenzaamheid. Ieder mag opnieuw de boodschap horen: 'God is een licht voor nu en voor altijd.' Wij hebben vele vragen in ons leven, maar weten dat God alles ziet. Hij zal ons de rust en blijdschap blijven geven, ook al zien we dat soms bijna niet. Worden kalenderbladen omgeslagen, staart een nieuw jaar ons dan aan, weten we; God zal ons blijven dragen en door lief en leed steeds met ons gaan. Samen dragen we de lofzang verder: 'Ere zij God, in mensen welbehagen,,' Het lied van koning en van herder. In 't nieuwe jaar blijft God ons dragen. bron: www.gedichtensite.nl |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||